Jacek Marceli Wojciechowski urodził się 24 grudnia 1942 roku w Karczewie. W 1956 roku ukończył szkołę podstawową w Karczewie, a w 1960 liceum ogólnokształcące w Otwocku. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej, przemianowanym później na Wydział Elektroniki, gdzie w 1966 roku uzyskał dyplom magistra inżyniera elektroniki ze specjalnością Maszyny Matematyczne. W latach 1966-1975 odbył studia na Studium Zaocznym Matematyki Uniwersytetu Warszawskiego i uzyskał dyplom magistra matematyki ze specjalnością Metody Numeryczne. W latach 1966-1970 pracował w Instytucie Maszyn Matematycznych w Warszawie, gdzie prowadził prace badawcze i projektowe nad układami cyfrowymi i ich zastosowaniami w układach pomiarowych i automatyce. Cztery projekty, opracowane z zespołem mechaników, zostały wdrożone do produkcji w Państwowych Zakładach Optycznych, a projekt fotokoordynatografu FK-40 do wykonywania fotomasek uzyskał Nagrodę Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki. Od 1970 roku Jacek M. Wojciechowski był zatrudniony jako nauczyciel akademicki na Politechnice Warszawskiej, początkowo w Instytucie Podstaw Elektroniki, a od 1997 roku w Instytucie Radioelektroniki. W 1993 roku na stanowisku profesora nadzwyczajnego. W latach 1997-2000 był kierownikiem Zakładu Radiokomunikacji. W 1976 roku obronił z wyróżnieniem pracę doktorską Grafy blokowe i ich zastosowanie w analizie liniowych układów elektrycznych. Rozprawa została nagrodzona nagrodą indywidualną III stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał na Wydziale Elektroniki w 1989 roku za monografię Analiza wrażliwościowa analogowych układów elektrycznych z wykorzystaniem twierdzenia Tellegena. Wyniki tych badań zostały nagrodzone nagrodą indywidualną III stopnia Ministra Edukacji Narodowej. W 2002 roku uzyskał tytuł profesora. W latach 1981-1983 Jacek M. Wojciechowski przebywał na stażu podoktorskim w Mc-Master University (Kanada), gdzie w zespole Symulacji i Optymalizacji Systemów prowadził badania nad analizą wrażliwościową i optymalizacją systemów energetycznych. W latach 1984-1986 był profesorem wizytującym w Departamencie Inżynierii Elektrycznej i Komputerów, Washington State University (USA), prowadząc zajęcia dydaktyczne i prace badawcze w zakresie analizy wrażliwościowej. W latach 1990-1991 był profesorem wizytującym w University of Waterlooo (Kanada) i w grupie badawczej układów VLSI brał udział w projekcie dotyczącym optymalnego projektowania układów i systemów. Kontakty badawcze z uniwersytetem utrzymywał przez całe lata dziewięćdziesiąte. W roku akademickim 2001/2002 był profesorem wizytującym w szkole Inżynierii Elektrycznej i Informatyki Ohio University (USA). Prowadził wykłady i prace badawcze w grupie telekomunikacyjnej. Zainteresowania badawcze Jacka M. Wojciechowskiego dotyczyły metod matematycznych w technice oraz analizy i projektowania wspomaganego komputerem. W latach siedemdziesiątych prowadził prace badawcze nad topologiczną analizą liniowych układów elektrycznych. Rezultatem tych prac była rozprawa doktorska oraz monografia Podstawy topologicznych metod analizy układów elektrycznych(Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, współautor: A. Kończykowska). Książka uzyskała nagrodę III stopnia Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Od lat osiemdziesiątych zainteresowania naukowe Jacka M. Wojciechowskiego dotyczyły następujących dziedzin: optymalne projektowanie systemów inżynierskich: analiza wrażliwościowa systemów dynamicznych, projektowanie systemów energetycznych, metody projektowania układów scalonych (maksymalizacja uzysku produkcyjnego, projektowanie tolerancji, najgorszy przypadek); układy przełączane: komputerowo wspomagane projektowanie układów do przetwarzania mocy; diagnostyka uszkodzeń: identyfikacja parametrów i lokalizacja uszkodzeń w inżynierskich systemach analogowych; grafy i sieci: optymalne projektowanie i zarządzanie sieciami; systemy radiokomunikacyjne: sieci i usługi, niezawodność. Jacek M. Wojciechowski brał udział lub kierował zespołami przy wykonywaniu wielu projektów na zlecenie Komitetu Badań Naukowych i instytucji zewnętrznych oraz uczestniczył w projektach w Kanadzie i USA. Był organizatorem i w latach 1994-1999 kierował środowiskowym seminarium pt. „Zastosowania kombinatoryki i optymalizacja dyskretna”. Jego dorobek obejmuje ponad sto publikacji, w tym wiele artykułów w czasopismach międzynarodowych. Zainteresowania dydaktyczne Jacka M. Wojciechowskiego dotyczą: sygnałów i systemów, telekomunikacji, analizy i projektowania wspomaganego komputerem, zastosowań kombinatoryki. W Politechnice Warszawskiej prowadził wykłady z „Teorii obwodów”, „Teorii sygnałów”, „Sygnałów i modulacji”, „Cyfrowej transmisji informacji” oraz opracował i prowadził wykłady z „Sygnałów i systemów”, „Grafów i sieci”, „Analizy wrażliwościowej”, „Komputerowej analizy układów elektrycznych”. Prowadził także wykłady z „Teorii obwodów”, „Teorii sygnałów” i „Cyfrowych systemów telekomunikacyjnych” w Washington State University, a w University of Waterloo z „Komputerowo wspomaganej analizy i projektowania układów elektrycznych”. W Ohio University prowadził wykłady: „Cyfrowe przetwarzanie sygnałów”, „Telekomunikacja cyfrowa”, „Sygnały i systemy”, „Analiza statystyczna”. Był współautorem 3 skryptów akademickich. W latach 1995-1998 był koordynatorem programu Tempus: “Education for Signal Processing and Circuits for Signal Processing”. W latach 1989-1990 Jacek M. Wojciechowski był członkiem Komisji Rady Wydziału Elektroniki ds. Oceny i Organizacji Dydaktyki, w latach 1993-1995 – Komisji Dziekana ds. Elastycznego Studiowania. W latach 1993-2000 był członkiem, a następnie przewodniczącym Rady Programowej I. W latach 1991-1996 był zastępcą dyrektora ds. nauki Instytutu Podstaw Elektroniki. Jest koordynatorem umów o współpracy Politechniki Warszawskiej z University of Waterloo i Ohio University. W latach 1990-1993 był członkiem Komitetu Elektroniki i Telekomunikacji Polskiej Akademii Nauk, a od 1993 roku członkiem Sekcji Teorii Obwodów. Był członkiem Institute of Electrical and Electronic Engineers (USA). Od 2001 roku przewodniczył Komisji Rady Wydziału Ds. Badań Naukowych, był członkiem Dziekańskiej Komisji ds. Rozwoju oraz Senackiej Komisji ds. Nauki. Od 1996 roku Jacek M. Wojciechowski był doradcą Wydawnictw Komunikacji i Łączności. W okresie przemian ustrojowych brał czynny udział w transformacji gospodarki, (m.in. w restrukturyzacji Pewexu), był członkiem lub przewodniczącym rad nadzorczych Rafinerii Gdańskiej SA, Zakładów Aparatury Chemicznej i Bydgoskiej Fabryki Urządzeń Chłodniczych. W latach 1996-2001 był doradcą francuskiej firmy inżynierskiej Institut Français du Petrole. Jego nazwisko figuruje w Who is Who in the World (Marquis, 1999, 2000). Zmarł w 2015 r., pozostawił żonę i troje dzieci. Władał biegle językiem angielskim; biernie rosyjskim. Interesował się turystyką rowerową, narciarstwem, urządzaniem domu, historią; był m.in. współautorem książki Rower.